Bir Sızılı Hal Üzerine...

Gül pembesi çizgilerle resmini işliyorum
Karanfil moru gecelere

Şiirleri seninle yüklüyorum kanatırcasına

Dizeleri ağlatıyorum

Seni işliyorum hecelere bitmeyen bir inat

Seni yaşamak istememdi çaresizligim

Tek sana adanmışlığımdı ölümüne

Bilmiyorum
Ansızın çıkıp gelecekmisin

Aniden
Bir avuç toprak olmadan sonunda

Yüreğin bende emanet biliyorsun
Yüreğin yüreğimde
Yüreğin ellerimde

Çok yakında bitecek
Uzun sürecek bir sessizligin eşliginde

Acılarımı yüreğimin bir kenarında bıraktım
Unutmadım asla

Sebebim sendin bu şehir kararmadan önce
Kuşlar suskun buruk bir matemi yaşar gibiler

Umudumu yüreğine rehin bırakıyorum
Sarhoş gecelere yasladığım başımı

Yorgun sabahlarda zor ayılttım güne
Kimbilir belki bir gün dönecektir
Yüzün gülümseyerek güneşe....

M.Selim Tuncer/mayıs-2006/istanbul