Bir Sızı Şiiri - Enver Şanlı

içimde var bir sızı.
Ne anlatabildiğim bir dosta,
Ne anlayabildiğim.
Sanki eksik bir şeyler,
Beni ben yapan.
Öyle ki,
Kesiliyor nefesim zaman zaman.
Sokakta yürürken kaldırımları dinliyorum mesela.
Bir şeyler fısıldıyorlar kulaklarıma,
Daha önce hiç duymadığım bir lisanla.
Odamın soğuk duvarına yaslıyorum yüzümü,
Yakıyor en derinlerimden beni.
En sevdiğim çiçekleri kokluyorum,
Kokusu sızlatıyor vücudumun hiç bilmediğim bir yanını.
Bir sızı, bir sızı.
Anlayamadığım, anlatamadığım derin bir sızı.
Konuştuğum insanların dillerinde,
Okuduğum şiirlerin çoğu dizesinde,
Baharında, yazında, kışında Anadolu'nun,
Beni benden koparan bir sızı.
Geceleri uyanıp düşlerimden, yönelirken pencereme
Sokağın ötesinden bana seslenen bir sızı.
Karanlıkların arasında eksiksiz bir karanlıktan gelen.
Ne bir tarifi var, ne bir ilacı.
Bulamadığım gelen uzaklardan bir sızı.
Yine bulamadan ölürsem eğer,
En sevdiğim şiiri yazın taşımın soluna
Ölüm sebebimi yazın taşın sağ ucuna,
"Ötelerin ötesinden gelen bir sızı..."