Artık son elini tutuşundan beri
Düşman belliyordun her bir zerresini
Büyük yeminler de etmiştin
Rastlamayacaktı gözlerin
Bakmayacaktın yüzüne.
Birgün karşılaşsanız bile
Hep buluştuğunuz o yerde
Tanımazdan gelecektin.
Oysa Alelade birinin, bahsi yeterdi...
Son bir ihtimal, azdan bile az!
Ama geçecek yukarı caddeden
Adını söylerken duymuşlar…
Düşünemez olurdun ardını
Ok gibi fırlardın umutsuzluğa
En hızlı adımlarınla koşardın,
Yer yüzünü sarsardın,
Bir at olsan çatlardın.
Defalarca düşsende
avuçların kan ve toprak dolu
sızlasada dizlerin
gene ayağa kalkardın.
Haykırırdın sonsuzluğa
Kaskatı kesilmiş vücudunla
Düşerken ölü toprağına iki büklüm
Yapman gerekeni yapardın
Kalan son nefesinde de onun adını anardın...
ANKARA EKİM 2022
Ahmet Hakan ÜlgerKayıt Tarihi : 16.10.2022 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankaranın sisli sokakları o sabah her şeyi anlatır gibiydi. Muhakkak bir şeyler tertip ediliyordu senin için. Sende en iyi kıyafetlerini giyindin hazırlıksız yakalanmamak adına. Hususiydi elbet vuruşu yüzüne sabah ayazının. Tüm şehir başı önde yürüyordu adeta. İçinde bir burukluk vardı belli belirsiz Kasvete bulanmış bulutlar yeryüzüne gölge düşürüyordu Anladın ki ağırlığı boynuna yüklenmişti vurulacak son darbenin. Halbuki havanın daralmasına üzülmüştün çünkü onun elleri böyle vakitlerde mosmor olurdu sen olmadan ısınmayacak gibi üşürdü nitekim o ellerdi senin en büyük acıyı verecek olan. Zaman hükmünü verdi son sözler söylendi, son kez baktı arkandan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!