Ben sana sonteşrinde vuruldum,
Ey koca şehir;
Ürkek adımlarla tozarken
Dar sokaklarını.
Kederi kuş kanatlarından,
Acıyı sessiz akşamlarından,
Sevgiyi de saman pazarından
Bedelsiz aldım.
Ben sana yağmurlu bir günde
Vuruldum,
Ey garip şehir;
Nasırlı elleri bile sırılsıklamdı
O ihtiyar adamın.
Kendi sustu
Nemli gözleri konuştu
Bulutlar ağladı
Ben senden kopamadım
Ey ihtiyar şehir!
Taş taş sıralanır yollarıma
Hatıraların
Ne hüznün bırakır ellerimi
Ne de sevincin
Ben senden ayrılamadım
Ey ihtiyar şehir!
Söyle çocuklarına
Oyunları hiç bitmesin
Pazaryeri öksüz kalır sonra
Selam söyle lastik ayakkabılı
Simitçi kadına
Herşey güzel olacak merak etmesin.
Beni hep böyle derde bıraktın
Ey sessiz şehir!
Gül dalıyla sardın yükü omuzlarıma
Duysan içini parçalar
Hıçkırıklarım
Muhabbet taşırım kanlı sevdalarıma...
07.04.2002 Çankırı
Kayıt Tarihi : 20.10.2005 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!