Kimliğimiz yok, kimsesiziz... Yitik bir ülkünün dağlara sevdalı çocuklarıyız. Sığmaz gönül kafesimize özlemlerimiz. Bakışlarımız arşın arşın ölçerken geceyi, utanır tutsaklığımız.
Dağlarında delidir baharlar. Özlemimiz bir ormanın kardeşliğinde, hüznümüzse dallarına kuş konmayan ardıç ağacının yalnızlığında gizli. Bir “karaşın” bakışın kıvılcımıyla tutuşur yürek. Sönen yangının küllerinde açar kor rengi bir gül şimdi.
Bütün aşklar gayrimüslimdir bu coğrafyada.
Düşlerimizin inanılmazlığı azgınlaştırır durgun suları ve kuşanır öfkesini şiir ve de tükenir kurşun kalemler yazarken bu masum öyküleri.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta