Kimliğimiz yok, kimsesiziz... Yitik bir ülkünün dağlara sevdalı çocuklarıyız. Sığmaz gönül kafesimize özlemlerimiz. Bakışlarımız arşın arşın ölçerken geceyi, utanır tutsaklığımız.
Dağlarında delidir baharlar. Özlemimiz bir ormanın kardeşliğinde, hüznümüzse dallarına kuş konmayan ardıç ağacının yalnızlığında gizli. Bir “karaşın” bakışın kıvılcımıyla tutuşur yürek. Sönen yangının küllerinde açar kor rengi bir gül şimdi.
Bütün aşklar gayrimüslimdir bu coğrafyada.
Düşlerimizin inanılmazlığı azgınlaştırır durgun suları ve kuşanır öfkesini şiir ve de tükenir kurşun kalemler yazarken bu masum öyküleri.
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
