Bir Şımarık Çocuk Olurum Şiiri - Hüseyin ...

Ay her gece denizin üstünde yükselip,
Kızıla boyadığında karanlık suları.
Şımarık bir çocuk olurum,
Şapkası yana düşmüş,
Elleri ceplerinde,
Tenekelere tekme savurup,
Sağa sola sataşan,
Afili.

Zıplarım ayın üzerine,
Çocuk dolu yüreğimle.
Maviye boyanmış kalbimin derinliklerinden çıkarıp sevgimi.
Yağdırırım saçlarına,
Yağmura gebe bulutlarımla.
Gözlerimi uzatırım samanyoluna,
Değmek için bakışlarına.
Kollarımı uzatırım samanyoluna,
Uzanmak için ellerine.
Haydi uzan sen da tut ellerimi.
Tut ki,
Daralan yüreğin denizimin tuzlu sularına versin hüzünlerini,
Martı kanatlarında yitip giden bir tüy olsun acıların.

Giderken çocuk kalbimle buralardan,
Sana,
Gözyaşlarımla beslediğim duru duygularımı bırakıyorum.
Bir de,
Hiç soldurmadığım,
Koklamaya bile kıyamadığım kırmızı karanfillerimi.

Bana ise sevgili(M) ,
Fesleğen kokusu sinmiş saçların.
Ve bir de,
Her rastladığımda,
Beni uzun yolculuklara salan,
Hüzünlerden sıyırıp,
Mutluluklara daldıran,
Buğulu bakışların yeter,
Bundan sonra ki ebedi yalnızlığım da.

--------------------