Baktım şöyle bir kendime kimsesizliğin ortasında koca bir hiç
Sağım solum sobelenmiş körebe gibi gözlerim bağlı dururken
Umrumda değil desem de yalan koca bir ömür geçiyorken boşuna
Uzanmışım yatağımda dinlerken tekrardan yalnızlık senfonisini…
Bakamıyorum resimlere atmak istesem de olmadı sevdalım
Alıştım derken sensizliğe akşamlar yıkıyor her taraftan beni
Memnunsuzluk akarken yüzümden bir tuhaf sıkıntılar bastı
Omuzlarım kaldıramaz bir yükle ezilir keder elem ne varsa…
Sokaklara attım kendimi inceden bir yağmur çiselerken
Üşütsede o rüzgar yürüdüm saatlerce şuursuzca yollarda
Vakit gece yarısı bense oturmuş buldum karalarken satırları
Geçmeyen bir melanet var bende gün ağarırken ben hala ayakta..
Yaz: Mehmet Ali Tuna
15/03/2013
Kayıt Tarihi : 30.3.2013 12:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!