Bir Şiiri İki Kez Yazmak

Yazdı yine
Oysa yalnız da değildiler
Gördüler yine de birbirlerini
Sanki zamansız sürüklenişiydi
Sanki kuruyan yaprakların
Buluşmaları
Yalnız da değillerdi oysa
Yine de…

Yazdı yeşil
Çimenlerin ortasında Yakıcı
Güneşin altında neydi üşüten yine de…

Yine de anımsatıyordu
Doludizgin koşan
Kızak köpeklerinin çığlıklarını
Bembeyaz boşluğun ortasındaki
Terliyorlardı yine de…

Dondurucu soğuğa rağmen
Ama yazdı yine de
Her şeye rağmen

Uyandılar yine
Yine bitmemişti düş
Yine de yalnızdılar oysa
Yataklarındaydılar yine
Yine de…

Düşünceleri öğrenmişti artık Mevsimleri
Yaz-Kış-İlkbahar-Sonbahar
Kar-Ar-Yar
Vazgeçmediler yine de
Yine de vazgeçemediler
Vazgeçemeyecekler de yine de…

Yine de-yine-yine de…
Bir taş parçasında kaldı şiirin adı
Her şeyin tadı
Orada kaldığı yetmedi yine de
Devam etti durdu durmadan…