İçimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı
hatalarımla, masumluğum arasında bir yerden,
en sevdiğim şarkının en güzel yerinden,
müptelası olduğum yüzün gülerken kıvrıldığı teninden,
gölgemle gölgenin koptuğu o yerden;
bir şiire uzanıyorum; ellerimi yakıyor, seni donduruyor, bizi öldürüyor...
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
melek olup gökyüzünden ardımızdakilere bakıyoruz sonra..
herkes bizi konuşuyor.. sevgimizi..
koca bir ömre sığmamıştık oysa..sığdıramamıştın..
bu film kadar kısaydık işte.. senaryomuz aşk..
beni üşüten güneş seni nasıl yakıyor düşündün mü hiç..
ya da seni yakan kar beni nasıl üşütüyor..
...
biz ölmedik çünkü..
ben öldüm.. sen öldün..
öldürdün bizliğimizi..
...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta