Ve sonra
Bir yelkenli oldu ruhum
Sarılırcasına rüzgara
göğsünü gerip yelken açtı
açık denizlere doğru
Kulağın işitmediği
Gözün görmediği
diyarlarda dolaştırdı
en çocuk en yalın halini
Aynı karede durmadan değişen
insan tebessümlerini biriktirdi
Sardı sarmalandı
Fark'ettirmeden
süzüp aldı hikayelerini
Kağıdın özlemini duyduğu
Kalemin henüz yazmadığı
satırlarda gezindi
acemice bir dokunuşla
Öyle bilgeydiki o satırlarda
gizlenen cümleler
Sıralanıp ard arda
süzüp aldılar
Mavi bir atlasa serpiştirdiğim düşlerimi
ve yazdıkça koyulaşan hikayemi
Ben acemice bir hevesle
Dokundukça kağıda kaleme
Kanatlanıp can verdiler
Özgürlüğümün başladığı yere
düşüncelerime
Ve sonra
Bir şiir yazdırdı kendini acemiliğime..
Kayıt Tarihi : 19.12.2014 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir, kafatasını temizleyen bu akbaba.
Şiir, aklını yitirdiğin bu poker.
Şiir, gerçeklikten bu kaçma ödevi.
Şiir, sözcüklerin birbirini öldürdükleri sessizliğin.
Şiir, bu çığırtkan ve etobur çiçek.
Şiir, derinin altında yatan bu kızkardeş.
Şiir, en tatlı şeylere edilen bu küfür.
Şiir, sevecenliğin dibindeki bu isyan.
Şiir, görünür krallığı reddedişin.
Şiir, sana kuşku şırıngalayan bu zehir.
Şiir, ağaçları deli bu bahçe.
Şiir, artık hiçbir şey öğrenmemek için aldığın ders.
Şiir, doğduğun okyanusa dönüşün.
Şiir, senden başkası olma mutluluğun.
(ALAIN BOSQUET)
TÜM YORUMLAR (2)