Bir Şiir Yazasım Vardı.yazamadım.

Bir şiir yazasım vardı.Yazamadım yazmaya başlayamadım.Saatlerce başkalarının yazdıklarını okuyup onlarda kendimi aramak istedim.Olmadı yapamadım ben aşkı da ayrılığı da nefreti de cidden beceremedim.Kin tutmak istiyorum insanlara.Bana yaptıklarına karşılık intikam yeminleri etmek istiyorum.
Ama yapamıyorum nedeni ne onuda bilmiyorum.Yanlış olmasın hiçbirinizi sevmiyorum.
Tek merakım ben neden kendimi kaybettim ve neden kendimi bende değilde başkarında aradığım.
Herkesin şiirlerini emanet ettiği karakterler var.Benim neden yok ki...
Yok ve olmayacak.
Ben sadece hayalimde de olsa birisine değil birilerine şiir yazmak istiyorum.
Ben şiir yazmayı beceremiyorum bunu bana biri öğretsin.
Ya da durun öğretmeyin,şiir yazmak mutlulukla olacak iş değil.Nerden biliyorsun derseniz; kaçınız mutluluğundan öldüğü için şiir yazdı.
İşte biz hepimiz birer hiç kimseyiz.Hiçiz.
İşte biz mutluluğunda kelimelere kıçını dönen,üzülünce gözyaşlarını döküp onları lekeleyenleriz.
Ve belki de bu yüzden aşk yok hep aşk acısı var.Ama sevmek var.Sevmek bir ömür var ama aşk...
İşte o bulunması ile yitirilmesi arasında bir nefeslik zaman olan.