Bir Şiir Yankılanır Şiiri - Yakup Günel

Şu kirli dünyanın saçma düzeninde boğulduk,
Eğildik her bir buyruğa.
Geçti gitti gençliğimiz, çocukluğumuz...
Saçma uğraşların peşinden sürüklendik.
Bir hiç uğruna...

Zevklerimizden ödün verdik,
Mutluluğumuz gizlendi kara bulutların ardına.
Gözyaşları dökülür ara ara,
Yağan yağmurun ıslaklığında ararız,
Kaybolan mutluluğumuzu...

Kara kara bulutların ardına saklanırız,
Hüznümüz görünmesin diye...
Kapatırız kendimizi ufacık dünyamıza,
Yöneliriz her seferinde uğraşlarımıza.

Tek hedefimiz başarı oldu,
Tek amacımız para.
Başka şeyler de yok mu ki şu koca dünyada?
Bizi mutlu edecek...
Hüznümüzü bi nebze olsun azaltacak...
Sorarım! Yok mu?

Neden böyle bir yer ki burası?
Hep kanıyor insanın görünmeyen yarası.
Açıldı her seferinde,
İnsanın sevdikleriyle arası.
Başarıya ulaşabilmek adına,
Kendi üzüntüsünü gizleyebilmek adina...

Bir şiir yankılanır insanların hüznüne,
Arttırır sanar lakin sadece hatırlatır ona.
Kaybettiği şeyleri,
Uğrunda vazgeçtiği şeyleri...

Bir şiir yankılanır insanların mutluluğuna,
O kadar uzak ki duyamaz hiç kimse.
Kendine yönelmesini sağlar şu şiirler,
Kaybetmek zorunda olduğu şeyleri,
Elde edebilmenin zorluğunu.
Kaybetmemenin kolaylığını hatırlatır insana.

Bir şiir yankılanır insanlara,
Hatırlatır kaybettiği değerlerini onlara.
Geçmişte kaldı gitti dense de...
Hep içimde yaşar değerlerimiz.
Bizi biz yapan,
Kimliğimizi oluşturan o değerler...

Bir şiir yankılanır mısralara,
Alır insanı götürür başka dünyalara,
Bir şiir yankılanır...