Bir Şiir Öyküsüydü Haziran Kadın

kadın ; yaşar doğar ve ölmez

serim,baş dönmesidir
geceleri uzanır bulunduğu yerden gökyüzüne
yıldızsızdır düşleri

aydınlığa düğüm atar tahammüller
ip uçlarına açılır öykücü paragrafları
alıngan trenler geçer tümcelerden
eğilmiş rayları düzeltir sevda okumaları

sonucu,şair aksanlı finalde arar
sır kaplı kızıl tabelasında görünmez ten lekesi
bir kara duvar daha örülür dizeler çıkmazına
ve
haziran..giderken sormaz kimseye adını ;
çelişkiye atılmış imzaları
çöl desenli kurağında çatlamış vuslatları
masmavi yüreğiyle lağvedilmiş doğasını

henüz değmeden alnına temmuz'un yakıcı tadı
berceste toplar parlak sırtından som altın güneşi
hiç unutulmayacak kitabın başlığına dizilidir
süsü aforizma kaplı mor ipeğin adı
not düşmüştü eteğine sonsuzluğun çizgisiz sayfası
sessizce çağırıyordu şiirsel renkli ölümsüz kadınları...