Bir Şiir Okurken İnsan Şiiri - Kazım Üçok

Bir şiir okurken insan
Alıp başını gitmeli uzaklara
Dikene değmeli, güle değmeli
Vurdukça mızrabını gönül teline
Acıya değmeli bala değmeli

Bir şiir okurken insan
Denize dalar gibi dalmalı şiirin içine
O mavi sularda yüzüyor gibi!
Şiir toplamalı koyaklardan
İnce uzun parmaklarıyla
İpekten bir yumağı çözüyor gibi!

Sarhoş yeller esmeli başında deli deli
Kah küsüşmeli yar ile kah barışmalı
Elvan elvan gülistana karışmalı
Şiir bahçesinde geziyor gibi!

Bir şiir okurken insan
Bazen sarpa vurmalı yolunu, bazen düze
Coşkun dereler gibi çağlayıp akmalı
Bazen bir sitem göndermeli zülfü-yare
Ardında bir tatlı hüzün bırakmalı
Kapanmış o yareler sızıyor gibi!

Ay buluta dolanmalı,
Yıldızlar halaya durmalı
Bir mahzunluk karışmalı şairin sesine
Nağmeler gelip gelip tam şuraya dokunmalı
Yar gerdanına inciler diziyor gibi!

Bir şiir okurken insan
Koç Köroğlu gibi savaşmalı
Ne sultan takmalı ne şah!
Tarumar olan o bahçede
Kan-kırmızı güller açmalı her sabah
Her sabah figan eden bülbüle
Şiirler, şarkılar yazıyor gibi!

Bir şiir okurken insan
Alıp başını gitmeli uzaklara!..