Yaşadıklarımı taşıyacak bir söz,
Gördüklerimi çağlara duyuracak bir nefes isterim.
Yorulan yüreğimin yükünü omuzlayacak,
Kırgınlığımı sükûtun içinden haykıracak
Bir şiir lazım bana.
Büyük lafları uzun cümlelere muhtaç bırakmayan,
Masumiyetini çocukluğundan alan;
Hiç kirletilmemiş,
Hiç yenilmemiş bir ruhun izini taşıyan…
Ağlasa da gülüşünden vazgeçmeyen,
Aldansa da sevgiyi elinden düşürmeyen,
Çiçeğin kokusunu, ağacın gölgesini,
Hayvanın bakışını, çocuğun gülüşünü
Kendine sır eden bir şiir.
Konuştuğunda fırtınalar koparan,
Sustukça dağlar devirecek kadar ağır;
Beş para etmez denilecek kadar mütevazı,
Ama yine de insan kalmanın şerefini taşıyan
Bir şiir lazım bana.
Derinliğini ovanın bin yıllık kuyularından,
Sessizliğini dağın karla örtülü zirvesinden alacak;
Hep serin,
Hep vakur,
Hep rüzgârın omuzlarına yüklediği bir haber gibi
İçimde esecek.
Görülmeyeni gösterecek,
Duyulmayanı söyleyecek,
Bilinmeyeni karanlığın içinden çekip çıkaracak.
Bir gülün zarafetini,
Bir dikenin acısını,
Bir kılıcın parıltısını,
Bir yüreğin çarpıntısını aynı mısrada taşıyacak
Bir şiir lazım bana.
Bir şiir ki…
Ben anlatmadan beni anlatsın.
Ben susarken çağlasın.
Ben düşsem bile
Sözüm ayakta kalsın.
Hamdi Bağcı
Kayıt Tarihi : 19.10.2024 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!