Bir Şiir Ki Şiiri - Orhan Amak

Elimde,bembeyaz bir kağıt
Ve bir kalem
Saat gecenin iki buçuğu
Açılır yüreğimin kapıları
Uçsuz bucaksız bir ülkeye
Ve derin bir anlam sarar bakışlarımı
Yorgun gözlerimin
Sessizce ağladığı vakitlerde

Önümde bembeyaz bir bulut
Ve ardında uçsuz bucaksız bir ülke
Bir ülke ki,hüzünle dolmuş şairleri
Bir ülke ki hep beklemiş şairini

Geniş vadilerimde uçurum yanlızlığı
Ve tükenmiştir imgelerimin bakışları
Çalınırken en ıssız yerinde gecenin
sessiz bir şarkı
Bu şarkıda kokusu vardı yanlızlığımın
Ve gecenin o loş ışığında
Yemyeşil bir orman kuytusu sarar
En anlamlı sevdalarımı
Karanlıktı içimde ayışığı
Ve durmaksızın parıldıyordu güneş
Uykumun en güzel yerinde
Açarken fikrimin ortasında bir kırçiçeği
Ve bir şiir düşer yanlızlığıma

Bir şiir ki hep yorgundur sevdalarımda
Ben bu sokaklardan her geçtiğimde
Onun kokusu kalırdı martılarda

Ve sözcükler birikiyor gecemde
İçimde uyurken hüzün
Yoksul bir sevda uyanır martı seslerinde
Ömrümde yanlız kalmışlığı vardı sevmenin
Aşkı yaşayan bir şiir arıyorum
Ve hayat neden bu kadar acımasız
Anlamıyorum

Bir şiir ki her gece düşer içime
Anıların içimde yorgun kaldığı
Bu avare şehirde

Eğer yaşıyorsam bir sebebi var
Ve yaşamanın her anında
İçimde birikir hatıralar
Yanlızlığı düşerken içime her şarkının
Tükenmişliğimin son sabahında
Gökyüzünden kayıverir yıldızlarım
Ve sevdamın denizinde darmadağın
Bir martı düşünüyorum
Yanlız ve yorgun
Sevmekten usanmışken kelimeler
Gençliğimin uzun yıllarında
Çıkmaz sokaklar arıyorum şairliğime
Yaralı bir şiir düşerken içime

Bir şiir ki
Çıkmaz sokaklarda kaybetmiş şairini
Ve her mısrasında
Açılırmış yaban gülleri

Ellerimde bembeyaz bir kağıt
Varıp gidiyorum yorgun düşlerime
Ve eski şarkılara ağlıyorum
Tükenmişliğin yorgun iklimlerinde
Yanlış zamanlara kapılmadan
Garip bir sevda arıyorum
Düşlerse savurur karanlığını içime
Eski bir şiir kuşatırken benliğimi
Ve ağlıyorum gizlice

Bir şiir ki
İçime düşmüş bakışları
Her adımda yanlız kalmış
Şiirimin son mısraları