Bir Şiir İstersin Acıları Dindirsin

Ruhumdaki fırtınayı dindiren
karanlığımı aydınlığa çeviren
kıyısında dinlendiğim
serin sularında dinginleştiğim
derin sularında boğulduğum
bak yosun tutmuş yüreğim

keşke sana son olduğunu bilerek
kaburgalarımla ve göğüs kafesimle
son bir kez daha sarılabilseydim
arkandan bakmak ve el sallamak
işte o an yansaydı keşke

asırlardır boşlukta çınlayıp duran veda hutbesi
yalnızlık yalnızca yalnızlık çizer kaderimizi
ayrıldık işte zamansız dökülen yapraklar misali
ey ölüm yaşadığımız zamanın son sahnesi
zamansızlık ve mekansızlık aleminin ilk perdesi
veda değil sonsuzluğa açılan kapının sesi

elveda
benim en sevdiğim merhaba ve de en zor vedam
dört yanım cennetim elveda uçan kuşa eşe dosta
bana elveda der gibi bakan gözlerine eyvallah çeker gibi
elveda

Vedalar gömer diri diri mezara
yaşarken ölmeyi öğretir Vedalar
güzel yürekli insanların ehli
ancak onlar çıkabilir başa
Vedalar ancak güzel yürekleri acıtır
ve onlar çıkabilir başa

"inne meâl usri yusra'n"
her usri iki yusra'n

Korkarım giden gelmiyor geri
Toprak aldığını vermiyor geri
artık susarak özlüyorum seni
yalnız sen sen duyabilirsin beni

özlemin var gözyaşlarımın suskunluğunda
özlüyorum seni duyguların sonsuzluğunda
rüzgarlara verdim özlemimi
yağmurlara kattım gözyaşlarımı
melekler gönderdim sana
öpmeye geldiler mi?

Bir gelişin vardı bir de gidişin
bir şiir istersin acıları dindirsin
sensizliğe açıldı gözlerim
yüzünün olmadığı bu yeryüzünde
Bir lades kemiği misali bölündük ikiye
haydi dokun bana hiçbiri aklımda değil

bir gelişin vardı bir de gidişin
sensizliğe açıldı gözlerim
lades kemiği misali bölündük ikiye

Kavuşmak mahşere kaldı kavuşmak bahara
karanlıklar aydınlığa kavuşacak ben sana
Bahar gelir de kavuşur çiçekler arılara
kavuşmak neye yarar ayrılık olmasa