Ne malzemeden
nede işçilikten çaldım
ırgattım zaten
bu sefil hayatta,
Tek sermayem
belki de yüreğim...
Odamda kırk amperlik
bir ampül
geceme ışık olacaktı..
Eski bir masam
iki kırık sandelyem
birde yalnızlığımla
geceyi kucakladık,
Masa gıcırdasa da
sağlamdı sandelyeler...
Önce bir bulut çizdim,
Ardından yağmur,
Sonra bir şimşek,
İçimin karardığını hissettim,
vazgeçtim...
Belki de
bir yıldız çizmeliydim,
O çok dafa farklıydı
hem ışıkları vardı,
Kimsenin ulaşamadığı
bir yerdeydi çünkü,
Sigaramı çekerken
yıldızımın ve sigaramın
söndüğünü farkettim...
En iyisi güneşi çizmeli,
Hem onun ışıkları
daha bir kocaman,
üşümezdim en azından,
Ben çizdikçe
yeşeriyordu umutlar,
Sanki şekilleniyordu,
dünyama ışık saçıyordu...
Ansızın kapı çaldı,
bunun bir rüya
olduğunu,
Kapıyı açınca fark ettim
kimse yoktu
ve gece
alaycı bir tavırla,
bana gülümsüyordu sanki...
Bir şiir
inşaa ettim,
içinde
bir ben
yine ben,
Ha birde! !
Yalnızlığım vardı...
28.04.2014
saat:02:15 / 03:05
Kayıt Tarihi : 28.4.2014 14:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!