Bir Şiir’in Hikayesi Şiiri - Ahmet Baygümüş

Şiirde saklarım seni
Kimse görmesin diye yazmam
Kimse duymasın diye okumam
Dizelerimde isyanımsın
Çığlıklar seni çağırır
Yükselir feryadım arşa değer
Susmuş kederli yüreğim
Görmezden gelir feryadımı

Dudaklarımdan dökülenler
Belirli belirsiz notalara dönüşür
Her kelime âminlerle biter
Tespih tanesi gibi gelir peşin sıra
Satırlar dirence dönüşür umutsuzca
Küllenen destanlar yeniden yazılır
Her an’ım matem havasında geçer

Hatırlarım
Dostların ihanetlerini
Düşmanın mertliğini
Her bakışım bin öfke kusar
Sarsılır bedenim zılgıt sessiyle
Dolanır ayağıma hesapta olmayan
ölümler
Bin asır yaşasam ne fayda

Karabasan renginde Med-Cezir bile
Paklamaz ruhumu bir daha
Başım önümde yürürüm
Kirpiklerim tel örgüdür derinliğinde
gözlerimin
Düş değil gördüklerim

Kapıda ki zebaniye
Heybemde ki şiirden bir satır sunmak
Cennete varabilmek için
Cehennemden geçmek gerekmiş
Kül olur,savrulur umutlarım
Araf’ta beklemek yakışmaz bana
Davetsiz misafiri olurum gecenin
Melodi tadında bakarım etrafa

Kadehler boşalır tek ek
Sarhoşum ben,şiir içtim
Doldur saki kadehi
Bir daha, bir daha
Defter boşalıncaya kadar
Son satırına kadar…
Sessizliğe boğulur odam
Gece susar
Ses susar
Saz susar
Duymaz olur kulaklarım
Parmaklarım uyuşur
Düşer elimden kalem…

18.12.2013