Bir Şiir Dökülür Dudaklarımdan

Emrin olur Sultanım
Başım tacım üstüne
Kaşığını tutamayan
Çorbasını içemeyen
Bir çocuk gibi
Bir şiir dökülür dudaklarımdan…

Bir fırtına kopar uzaklarımdan
Sarp dağlarımdan
Köpük kusan okyanuslarımdan
Bir gülüş başlar
Yağmur yüklü bulutlarımdan…

Seni hatırlarım
Sultanım
Kadife gülüşlü kız…

Bir sevinç fışkırır
Çiğdem çiçek bezenmiş
Sümbül nevruz karışmış
Sarp yamaçlarımdan…

Ve sonsuza giden bir göç başlar
Menekşe kokulu dağlarımdan…

Sen saçlarını tararken
Bir hicran kopar
Göçebe yüreğimden
Yetim kalmış çocuklar gibi ağlarım
Bir hasret çırpınır
Turnalarımın kanatlarından
Ve bir şiir dökülür dudaklarımdan…