Bir Şiir Daha Şiiri - Ersin Çakmak

sevgilim işte sana bir şiir daha
ama bu şiir sadece sana değil,
anılara dostlara gömülen bütün hatıralara,
sevgilim işte sana bir şiir daha.

bakmaya korktuğum aynalara,
şimdi seni soruyorum,
ne zaman gömülsem derin hatıralara,
nedense hep sana ağlıyorum.

ne zaman dalından koparılan bir gül görsem,
hemen aklıma ölümsüz olan aşkımız gelir,
ne zaman kendimi yalnız hissetsem,
yanı başıma kalemim koşarak gelir.

özlerim mürekkep kokan sayfaları,
özlerim aşktan bahseden mısraları,
tazelerim bin yıllık anıları,
yazarak karşılarım benimle doğan sabahı.

sevgilerden yıldığım kadar,
dostluklardan da yıldım artık,
ben den buraya kadar artık,
ne bir dost edineyim ne de bir aşık.

tuza zeytin banıp yemiş gibiyim,
içimde ateş kadar yakıcı bir haralet,
bu şiir sana sevdiğim,
sen nasıl kabul edersen öyle kabul et.

acımasız olan dostlara yazıyorum,
terkeden sevgiler arkasından ağlıyorum,
lanet olası dünya sana sesleniyorum,
bu şiiri bütün kederlilere yazıyorum.

keşke şu sayfaya yazdıklarımı
alın yazıma da yazabilsem,
her gece dağılan uyularımı,
bir gece de olsa toplaya bilsem.

bir uykusuzluk gözlerimde,
ben durmadan yazıyorum,
aklıma gelince güzel anılarım,
gecenin bir yarısı yalnızlığıma aplıyorum.

gerçek özlemi tattım içimde,
sadece acı vardı her nefesimde,
hep ağladım hiç gülmedim,
güldüm zaman yandım kor ateşlerde.

benden geçti artık aşık olmak,
gençler sizlere sesleniyorum,
öyle güzeldiki karşılıklı aşık olmak,
bu şiirimi bütün aşıklara yazıyorum.

sevin sevebildiğiniz kadar sevin,
sevmekten ötesi ölümdür iyi bilin,
sevin ama sakın terketmeyin,
sizler güzel olan her şeyi sevin.

bu çürük bedenden kimseye dost olmaz,
dost olan sırdaşlar sizlere söylüyorum,
eski dost düşman olmaz,
ben bu şiiri düşmanım olan dostlara yazıyorum.

bir dostum var mazide kalan,
benim için gerçekten ağlayan,
beni haince sırtımdan vuran,
bir dostum var ölü bir insan.

benim için öldü ne yazar yaşasa,
lanet okuyorum şimdi o dostta,
nasıl kıydı nar kokan anılara,
benim için öldü ne yazar yaşasa.

acılara yazıyorum sadece acılara,
acı dolu geçen kocaman yıllara,
boş yere akan bunca yaşlara,
kedere yazıyorum bitmeyen efkara.

soğuk odan ellerim titriyor,
sabanın koru kendini idam ediyor,
sert bir rüzgar evimi dövüyor,
ama hırçın kalem durmadan yazıyor.

canım bir sigara daha çekti gece yarısı,
yakmaya bile fırsat bulamadım yazmaktan,
alamadı daha kalemim alamadı hızını,
parmak ucumda acı veren yorgunluk sızısı.

unuttum zannetmeyin sakın ölümü,
ben işte ölümlerede yazıyorum,
inşallah soldurmam kırmızı gülümü,
ben her gece ölenlere de ağlıyorum

doğupta yaşayan her canlı,
mutlaka ölümü tadacaktır,
bambaşa içimde ölüm aşkı,
sen durma ölen duygularını canlandır.

mezar kara toprak bir taştan ibaret,
yalan olan herşey ama herşey lanet,
yoruluyor kalemim ağır ağır nihayet,
allahım şu yıldızları biraz daha beklet,

sizlere yazdım sadece sizlere,
yürekten seven herkeze,
siz bakmayım ben bunu hep yapıyorum,
koca dünyada acı çektiren herşeye yazıyorum.
ben sadece sizler için yazıyorum.