Bir Şiir Büyüyor Şiiri - Mustafa Kalende ...

Bir şiir büyüyor içimde günden güne
Öyle öksüz öyle mahzun,
Literatüre sığmıyor duygu yükü
Sessiz sessiz dile geliyor
Bir şiir basınç yapıyor göğüs kafesimin altında
Çıkmak için bir yol arıyor
Bir çocuğun masum bakışlarında
Hayat bulmak istiyor
İlk sözcükte düğümleniyor boğazıma...

Bir şiir büyüyor içimde
Gün geçtikçe umutları söküp atan
Zamanı hızlandıran bir kadran gibi...

Ve bir şair susuyor bu Haziran güneşinde solan
Dalında asılmış yaprağın haline
Foşurtusuna kapılıyor bir dalganın bir kaptan
Bir şiir büyüyor her anında bu şehrin yaşanılan
Bir çocuk gel diyor artık gel
Her gece düşünde büyüyen o kadına
Anne diye haykırıyor...

Bir şiir büyüyor bu kaldırımlarda
Kaldırımların gücü yetmiyor kaldırmaya
Bir şairin şiiri takılıp aklıma
Küsüyorum o sessiz kaldırımlara.

Bir şiir susuyor sokaklarda, martılar konuşuyor
Bir umut parlıyor ufukta sıcaklığıyla
Bir motor sesine karışıyor duyguları şairin
Ve bir söz doğuyor karanlıklara
Bir şiir büyüyor Kimsecikler yokken bu şehirde
Şehir bir daha sevişiyor
Tatlı tatlı esen rüzgârla.

Bir şiir büyüyor
Daha duymadan kimse ölüyor
Öksüz bir papatya yüzünü dönüyor güneşe
Bir kentin dokusu değişiyor
Bir de duyguları sözleriyle çelişiyor.

Bir mendil tutmuş elinde
Önünde bir baskül,
Görüp halini sövünce içinden
Susmak için içine basıyor kül
Ve büyüyen bütün sözler küfre dönüyor dudağında
Sonra bir şair susuyor
Başlıyor ağlamaya.

Bir şiir büyüyor içimde
İçim kaldırmıyor sözlerini
Gülümsüyor acı acı
Sonra dönüyor ardını bir şiir...

Bir şiir konuşuyor sadece bildiklerini
Yüreği susuyor...

16.06.2013/Pazartesi/Ziverbey