Bir şiir bir şehir iki adam

Bir şiir bir mektup okunduğunda
insanın gözü Aşk’ı arıyor
insan bir mevsim gençliğinde
alabildiğine Aşk’ı yoruyor

bir maviye kapıya dayanıp
bir yeşil hesap sorduğunda
hani Aşk
nerde ki diyesimiz geliyor

insan bir yerden sonra
sana ne diyebiliyor da
bu cüretin bu direncin
kırılmayacağına nasıl inansın
sonunda kırılgan bir fani
yani insansın

sen ne başa bela bir şeymişsin
gitsem senden
kendim kendime gücenir
gitmesem gururum elvermez
ben çok sonuncu oldum ama
ikinci hiç olmadım
hiiç ikinci olmadım

ya biri ya öteki olmadım
sen ne bela bir kadersin
kesişen yolumuzda

gitsem kendim kızar kendime
gitmesem anla işte

Yüksel Nimet Apel

15.Ocak.2020.Çarşamba.Bodrum

Şiiri Değerlendirin