Bir Şiir Bir Ömür Şiiri - Serdar Faruk A ...

Bir şiir Bir Ömür

Kelam durdu kadehinde kendi anlamında
Akıl sır ettiridi bilmeden kendine anlamsızca
Açıktı oysa manası duruca
Bıktırdı tükettirdi sözler git gide ahenginde
Yürek bu aklın çektirdiğine katlandıramadı kendinde
Sözlerin oysa bir bir ağırlınca adeta abide
Ruhsuzluğa vuruldu akıl çelinmedi çeldiremedi kendini
Yazıldı usulca sözler kendice terbiyeli
Gönülleir dağlarmış meğer yazıldıkça yazıldı
Durduramadı sandı kendi içinde.
Kudreti vardı duracak kelamları
Akıl çelindi sandı erittirmiş meğer hem kendini hemde onu
Kırmızı gördü gözler her tarafı
Anlamsızlandırdı tos pembe gözlükleri
Her satırda her anda ilgisine aldandı hayatın
Dirildi hayatın kendisi ve birde ne eyledi anladı bu ruh
Duydu bitirici sen tonunu dank dedi.
Vurdu kafayı tosladı duvara.
Başa düştü herşey aniden ve en acısından
Dara düşürdüğü gönlü değiştirdi gönlüyle beden
Artık sökmüştü başkasının yüreğini kırmıştı
Tasvip edici ruhu artık haketmişti en büyük cezayı.
Duydu o en acı kelamı "hiç hoşuma gitmedi"
Ve devam etti "hayal kırıklığına uğradım" dedi gönül
Akıl yandı o an , beden toprağa vuslat olmak istedi.
Ruhsa çoktan kaçıverdi korku saldı içini.
Derin bir nefes alası vardı ciğerlerin ama çekti sigara dumanını
Aldı enerjisini tüm gün belki de sonraki birkaç gün.
Çizildi yazıldı durdu kader sanki hata belledi kendinde
Yakıştırılmadı belki gönlü uyanık değildi sanki.
Yeter dedi kendine savaştı meydanında kendiyle
Bitirecek tüketecek herşeyi korkarcasına sanki..
Kelamlar dizili el pençe durdum sana
Bir çift göz titrek bakar sana duymak ister o sözleri
Yaramaz hoyrat bu gönül ister senden bir dizgin
Yorma der kendini üzme önce kendini sonra da beni
Nasıl acınası hale geldi bilinmez değildi
Belirsizliğe sürükleme artık ne kendini ne de beni.

(17 Kasım 2016 Serdar Faruk ALTIN )