Bir Şiir Şiiri - Reşat Öztoprak

Bir şiir yazayım diyorum sana,
Uçsuz bucaksız ve sınırsız
Senden ibaret senden sebep
Ve duraklanılan tek yer senden ötesi.

Gözlerinde demlenip doğup sabahlara,
Ayrılık adına değil de,
Öpüp göz bebeklerinin içinden
Bir daha göreceğim diye,
Akşamı zor etmek kent sokaklarında.

Dudaklarından nefeslenmek adına
Kırpıştırıp her şeyi en dibinden,
Özlemler doldurup uzayan caddelerin
O kayıpsız kaldırım kırıntılarına,
Adımlarımla sana varmak için hızlanmak
Bir akşam üstü karanlığında.

Akşam da akşam değil hani sen olunca,
Akşamdan öte karanlıktan ziyade;
Cennettin düşmüşlüğü tanrının elinden,
Olduğun yerin içinde ben olunca.

Demiştim ya dudakların diye,
İşte kavuşmak her an o sıcak dudaklarında.
Ellerinin süzülüşü cehennem olsa da
Tenimde bilmem hangi bahçelerin kokusu,
Öyle ki senden olmalı o koku, senden bulaşınca...

Günahsız her zamana inat sen diye tutuşup,
Sen olmak; ziyadesiyle yaşamak,
Yaşamak ki yaşamın tanrıçası sen olunca.
Tanrıçalığın baştan aşağı bir gerçek geceler boyunca
Ve yetmeyip gecelerde, sabahlarda uyanınca da...