Bir Şiir Şiiri - Mustafa Kolay

Karanlıklar ardından gelir ışıl ışıl
Ansızın bozar gecemin sessizliğini
Ve beni bir sancı basar derinden
Tırmalar beynimi; yaz, yavaş yavaş

Dökülür beyaz üstüne inci inci lekeler
Kalemim çaresiz; yazar yazar heceler
Ben ağlarım, kalemim masum, ağlar
Durmaz kelimeler harf harf çağlar

Ve gözlerimden al al kanlar
Mürekkep olup kaleme damlar
Kalemim dinler de, anlar nitekim
Fakat beni anlamaz kelimeler

Saat gecenin üçüncü vurur
An gelir kağıtlar tükenir
Kelimeler masam üstüne dizilir,
Zaman olur ellerden kollara tırmanır

Ve yeri gelir harfler duvarlara üşüşür
Sabah olur ufukta güneşle ay dövüşür
Bir kalem ki bitmeyen, arar ellerim
Ve nakkaş olur harf harf işlerim

Yeni bir şiire gebedir gecelerim
Hem yazarım, bir taraftan hecelerim
Sıralanır tek tek hep düşüncelerim
Kalem düşer elden ötüşünce serçelerim

Gün doğar serçeler okur şiirlerim
Uzun uzun, ben onları dinlerim
Beğenmezlerse yırtarım, yakarım
Alırım yerden bir taş, kuşlara atarım

Serçeler de gider okuyan bulunmaz
Yine akşam olur; fakat derman bulunmaz
Rüyalarımda yazarım elbet; gözle görülmez,
Elle tutulmaz ama yazmadan da olmaz

29 Ekim 2005 - Zeytinburnu