Bir sigara kadar kısa

Bir Sigara Kadar Kısa

Balkondayım.
Rüzgâr üflüyor; dilimde nikotinli bir yalnızlık.
Çakmak bendim,
sen kısa bir alev.

İki nefes sürdün,
üçüncüde gözlerin söndü.
Küllüğe dizdiğim sözler
parmak uçlarımı kirletiyor.

Bir ara, dumanın içinden
adın geçti ince, kesik bir çizgi.
Öpüşlerimiz filtreden
geçmiş acılar gibi hafif ve zehirli.

Son kıvılcımı da aldın benden;
geriye kül,
camda sarı bir halka,
odama sinen kokun ve
içime sinen suskunluğun kaldı.

Aşk bazen böyle:
yakarsın,
içine çekersin,
biter
bir sigara kadar kısa.