Bir şeylerin yaması olmamalı

Kim bilir kaçıncı hasret akşamı
Bu kaçıncı içtiğim yalnızlık şerbeti
Gökyüzünden yıldızlar şımarık çocuk gibi
Yanıp sönmekte bir hüznün baharında
Bakan gözlerle dalga geçmekteler
Bir ufka sığmayan hayallerim
Her gün yeni bir sabahı beklemekte
Feryat figan düşünceler yalnız ağlamakta
Adımlarım çoktan ritmini bozmuş
Her kaldırım parçasına
Geleceği düşürmekte
Üzerine basan karanlık bulutlar
Bir gün ben sizin üzerinizde olacağım
İnceden bir yağmur yağmakta İstanbul’a
Islanmış bir bankta oturuyorum
Denize karşı yakamozların cirit attığı
Yepyeni bir ülke
Beni kucaklamakta
Saklar gibi beni sarmakta
Havadaki garip tadı biliyorum
Her hüzün baharında
Ortalarda dolanır
Yalnızlık ve uzaklık çok çetrefilli bir şey
Bir garip rüyanın aşkı amberi içinde
Her hangi bir gece
Bir kâinat büyüklüğünde olur
İçinde değirmen misali masalar
Ufacık dereler olur
Akar ayakları dibine hülyanın
Bırakıp gidemedim
Gitmemi istemediler
Bir şeyin rüzgâr yarım kalmasın
Yaprak kımıldamaz solgun yüzümde

Bir şeylerin yaması olmamalı
Gönlün en güzel yüzünde
Hırpalanmış zora koşturulmuş
Her şey bir gün ölmekte