Karanlık bir,beni üzen bir olay
kalbimin acıdığını hissediyorum
dışarıda mütiş bir yağmur,bu dünyayı ben yarattım dercesine
ben penceremden bakıyorum,radyomda saçma bir müzik
sen arkana bakmadan gidiyorsun
Anlamsızca son bir kez dönüp el sallamanı bekliyorum,yapmıyorsun
öylesine üzülüyorum ki,çaktırmıyorum ama
pencereyi açıp bağırasım geliyor,gitme! ,Dur! ,Seviyorum!
yapamıyorum...
evin içinde dörtdönüyorum,olmadık şeylere sinirleniyorum
durup dururken gülüyorum,sonra bir şey oluyor birden ağlıyorum
kalbim yine acıyor,garip bir şey nasıl anlatsam
karnımda bir sızı var
Annemi üzdüğümde de aynı duygu olurdu
senin yokluğunda da aynısını hissediyorum
Yine yine kalbim acıyor..yine seni özlüyorum
Canım sıkılıyor...dışarı çıkıyorum,yolda ki dilenciye çatıyorum
sonra bas bas bağıran simitçiyi azarlıyorum
sonra kağıt toplayan henüz on yaşlarında ki pasaklı çocuğu görüyorum
ona acımadığımı fark ediyorum...Artık bir şeylerin eksildiğini hissediyorum kalbimde
Yürüyorum hiç durmadan İstanbulun ara sokaklarında
Bir yokuş çıkıyor karşıma gözüm kesmiyor vazgeçiyorum çıkmaya
evin yolunu tutuyorum...
Yolda ezilmiş bir kedi görüyorum...Eskiden olsa kafamı çevirirdim
içimin acımadığını fark ediyorum
artık bir şeylerin eksildiğini hissediyorum kalbimde
Ve işte yine evime geldim...Elektiriğin kesildiğini fark ettim
Sen olsan güzel bir gece olabilirdi...
Seninle olmanın tek yolunun uyumak olduğunu düşünüyorum
Derin ve sessiz bir uykuya dalıyorum
ve düşünüyorum da artık sen yoksun o halde uyanmanında bi anlamı yok
Kayıt Tarihi : 27.4.2008 02:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!