Bir şeylere takılıp kaldı umutlarımız.
Kağıtlardan yaptığımız gemiler battı,
Ve unuttuk sevmeyi...
Şimdi ince kederler barındırıyoruz yüzümüzün en derin çizgilerinde.
Kendi başımıza senaryolar yazıp başrol oynuyoruz en dramatik sahnelerde.
Alınıyoruz yarin bir sözüyle,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
' En huzursuz gecelerde sığındığımız ütopyalar adına... '
bu mısradaki imge,şiirin bütününden ayrılmış.şahane bir nokta olmuş.kalemine sağlık üstad.
Duygulandım evet tüm ışıkları södürüyoruz zamanın bir yerine ,peki yeni ışıklar yeni umutlarla yanmazmı.Biz sönsek bile
'Ve tüm ışıkları söndürüyoruz hayatın en anlamlı yerinde. '
Kim şu ruhunuzu kanırta kanırta çıkardığınız imgelerin, sadece bir imge olduğunu, hayal olduğunu öne sürebilir.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta