Bir şeylere takılıp kaldı umutlarımız.
Kağıtlardan yaptığımız gemiler battı,
Ve unuttuk sevmeyi...
Şimdi ince kederler barındırıyoruz yüzümüzün en derin çizgilerinde.
Kendi başımıza senaryolar yazıp başrol oynuyoruz en dramatik sahnelerde.
Alınıyoruz yarin bir sözüyle,
Ve tüm ışıkları söndürüyoruz hayatın en anlamlı yerinde.
Bir dakika aydınlık için sürekli karanlık yaşayan ülkemde,
Elimizde umutlar çayda hüzün oynuyoruz.
Kim bilir
Belki de budur hayatın anlamı:
Tüm dişlerimizi döküp, sadece çorba içebilmek
Ve deniz sandığımız bir bardak suya
Birlikte bırakabilmek takma dişlerimizi;
En huzursuz gecelerde sığındığımız ütopyalar adına...
(2002/ANKARA)
Hüseyin TanrıkuluKayıt Tarihi : 26.8.2004 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu mısradaki imge,şiirin bütününden ayrılmış.şahane bir nokta olmuş.kalemine sağlık üstad.
Kim şu ruhunuzu kanırta kanırta çıkardığınız imgelerin, sadece bir imge olduğunu, hayal olduğunu öne sürebilir.
TÜM YORUMLAR (3)