Yaşamın monotonluğu düşlerimi çiğnerse birgün
Bilki o gün yaşamdan kopacak bu beden
Hayallerimin üzerine çökerse sıradanlık
Bir yabancı gibi çeker giderim buralardan.
Beklemeden
Avucuma bırakılırsa üç beş kuruş
Parçalanmış üst başla kalakalırsam ıssızlıkta
Gözlerimin altındaki morluklar cahilliğimden olursa
Tanımam yaşamayı
Bırakırım sonsuzluğa bedenimi dimdik
Karşıma çıkarsa sıyırıp üzerini, namussuzluk
Yok sayarsa beynim ananeleri
Elimdeki bıçağı saplar kalbime
Lanetlerim kendimi
Korkularım,
Kendimden değil
Bilirim ki sürükler sel kendiyle,
Dikili ağaç yoksa çevrede
Bilirim ki üç kuruşa yelken açılır ütopyalara
Bilirim ki yaşamak güzel
Eğmeden başını ayaklara
F.A. 10.01.2006
Figen AydoğmuşKayıt Tarihi : 17.1.2006 11:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
olsa böyle kişiliklerle karşılaşmak insana daha bir başka güven veriyor. Zira kendiniz ne olursanız olun
yaşadığınız toplumun büyük bir kesimi neyse sizde o oluyorsunuz. Her zaman değilse bile zaman zaman, belki farkında olmadan. Sevgiyle kalın. Saygılarımla,
Temel Duran
TÜM YORUMLAR (3)