Şimdi uzaklardasın sana varamıyorum
Kulağımda fısıltın yalandan bir şey söyle
Yalnız resimlerdesin seni saramıyorum
Yokluğunda tesellim olandan bir şey söyle,
İklimlerim şaşırdı yağmurlar kar’a döndü
Gece gündüz karıştı umut ışığım söndü
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Sevgiliye, sevgisini haykıran yüregin seranatıydı sanki....Kutluyorum. Esen kalınız, Hüseyin Bey..
Her dörtlüğün sonunda kendinden önceki üç dizeyi tamamlayan öyle dizeler kullanılmış ki hayran olmamak elde değil.Bir duygusal serüven mi,bir şiir mi...Şiirsel bir duygu serüveni diyeceğim ben...Dehşetle kutluyorum sayın şair...Ama şunu da söylemeden edemeyeceğim ki usta şairlerin gençlere kafiye öğretirken söylediği en önemli şey isim unsurlarıyla ffiil unsurlarının kafiyelendirilmesidir...1.dörtlükte 'yalandan','olandan' ve 2.dörtlükte 'döndü','söndü','yöndü' sözcüklerinin kullanımı bu derslerde örnek oluşturabilir....Teşekkür ve saygıyla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta