Bir Şey Sanmıştım Şiiri - Abbas Paksoy

Sen üstünsün, yok ben üstünüm derken.
Birde baktım, ömür bitmiş yaşarken.
Hayat yaşanmıyor, inatlık varken.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Gülmek varken, dırdır çekişmek niye.
Gözü doymaz, her gün alsan hediye.
Su istersen, zehir verir su diye.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Bir kavga başlar, yataktan kalkarken.
Saat dokuz olmuş, der daha erken.
Sanki kıyamet kopar, yemek yerken.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

İçinde şeytan dolanır, görünmez.
Her şeyi aslanda, eve yerinmez.
Yorganı tekmeler, asla bürünmez.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Soğuklarda, üşütüp surat asar.
Ütüyü ısıtıp, gövdeye basar.
Her yanına, durmadan hasar açar.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Sırlar dolanır, beyninde bilemem.
Ölmeyi isterim, ama ölemem.
Vallahi, yatsam da zevke gelemem.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Anası gilden başka, laf bilmez.
Her gün göndersen, dönüp eve gelmez.
Böyle kadından da, avrat olmaz.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Altı çocuk ister, bire bakamaz.
İki çocukla da, başa çıkamaz.
Kocaman gövdeyle, çöküp kalkamaz.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Hiçbir zaman, işinde düzen olmaz.
Kazaya davet verir, tedbir almaz.
Daha da, övünmekten geri kalmaz.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Avradın inadı, eşeği geçer.
Öğütte fayda vermez, kalın naçar.
Haydarı yiyince, cengilder kaçar.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Peşimden tutunca, bağrıma çıkar.
Kafamda da, bin çeşit şimşek çakar.
Vallahi görmedim, ben böyle sakar.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.

Hayal bir başka, evlilik bir başka,
Leke sürüyorlar, tertemiz aşka.
Paksoy’umun hayatı, oldu laşka.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.