Uzanmadan dala erse,
Kul kendini bir şey sanar!
Yaratan’dan bihaberse,
Kul kendini bir şey sanar!
İşler gitmezse tersine,
Hâkim değilse dersine!
Tutsak olunca nefsine,
Kul kendini bir şey sanar!
Havadaki tozu kapsa,
Karıncayı deve yapsa,
Üç beş akçe pula tapsa,
Kul kendini bir şey sanar!
Biraz kelam eyleyince,
Sinek uçsa gürleyince!
Birkaç damla terleyince,
Kul kendini bir şey sanar!
Gözler görmezse önünü,
Nefsi belirler yönünü!
Hatırlamazsa dününü,
Kul kendini bir şey sanar!
Dost olunca gurur, kibir,
Şöhretine yetmez kebir!
Dar gelse de ona kabir,
Kul kendini bir şey sanar!
Çöpten çatma bir han olur,
Kuru yaprak reyhan olur!
Aslı kuzgun Şahan olur,
Kul kendini bir şey sanar!
Kayıt Tarihi : 28.9.2016 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!