En son on dokuz ekim 2005'te yazmışım
bir balanın anasına seslenişi gibi
'Uzat ellerini
tut ellerimi,' diye, 'Ana! ..'
Daha önceleri de yazdım elbet
kim bilir kaç kez
ama sen sustun hep...
kaygılandınm senin için
kan oturdu yüreğime.
Hani kasırgalar t sunamiler filan
vuruyor ya dünyayı
yoksa sana
yoksa sizlere çocuklarına
da mı vurdu kırılası dalgalar diye
çok içlendim
çok hüzünlendim
çok ağladım sizin için.
Umarsızdım
kaçıncı kattakı evinin
penceresinden caddeye bakarken
araba altında kalan yavrusuna
yardıma koşamayan ananın umarsızlığı içindeydim.
Sen ise hiç bir şey olmamış gibi
susuyormuşsun meğer.
Sus, zarar yok
hiç bir şey olmasın da sana...
Kayıt Tarihi : 13.12.2005 01:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (1)