Bir Şey İsteme Şiiri - Kemal Doğanay

Dost bağının güllerini dermeden
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.
Senin huzurunu son kez görmeden,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.

Yarattığın insan sevgine muhtaç
Ekmek bulamıyor fakirler çok aç
Verdiğin nimetler başımıza taç,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.

Deme ki kullarım beni bilmiyor
İnsanların neden yüzü gülmüyor
Dünyadan gidenler geri dönmüyor,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.

Yunusun dergahı yoktur diyorlar
Mevlanada sevgi çoktur diyorlar
Gönlü zengin olan toktur diyorlar,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.

Derdimin dermanı sende bilirim
Yollar uzak olsa seslen gelirim
Gözlerde yaşları bir gün silerim,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.

Ne DOĞANAY kaldı ne de gülleri
Hakkın huzurunda söyler dilleri
Sana yalvarmadan bir gün elleri,
Kadir Mevlam benden bir şey isteme.