Salon yine uzun ve duvarı maviydi
Televizyon koltuğun karşısında
Pencereler ısı geçmez bir parlaklıkta
Sehbanın üzerinde kuşkonmaz saksısı
Kapılar yarı açık duruyordu
Orta yerde camekanlı ikili bir kapı
Bir şey eksikti
Eşyaları anlamlandıracak
Koro sesli bir yaşam olmalıydı hayat
Gölge gibi yığıldı bir beden
Eşya ölülerinin arasında
Kaybettiği bir can arıyordu
Lapa kar sıcacıktı ve dinmişti
Yaşamak nefes almak vermek değil
Her here bir hasret sinmişti
Kayıt Tarihi : 2.2.2007 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hasret hiç bir şeye benzemiyor
Olmayan tek sen vardın, loş ve soğuk odamda...
Şiirinizi okur okumaz aklıma gelen bir beyitimi yazdım kabul buyurun...
Çok güzeldi hasret kokusu sinmiş şiiriniz... Selam ve muhabbetle efendim...
TÜM YORUMLAR (1)