Bir Şey Eksik Şiiri - Orhan Kaya 2

Seni anlatan,
Bir şiir yazdım;
Seni,beni,bizi anlatan,
Aşkımızı anlatan.
Herşeyi anlattım bu şiirde,
Ama yinede bir şey eksik,
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

İlk tanıştığımız günden başladım şiire,
Hani ismini söylediğinde,
Kalbimin atışını,
Hani ismimi söylediğimde,
Harflerin boğazıma tıkanışını anlattım.

Hani elini ilk kez tuttuğumda,
Alevler içinde yandığımı,
İlk gülüşünü,mahsun ve ürkek bakışını,
Gamzeni,kara gözlerini,
Dalgalı siyah saçlarını anlattım.
Fidan boylum,
Sana mecbur olduğumu
Anlattım mısralarımda,
Ama yinede bir şey eksik,
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

Hani ilk yürüdüğümüz,
Kaldırım taşlarının sayısını,
Hani ilk oturduğumuz,
Çay bahçesini,
Ve garsona söylediğimiz,
İlk neskafeyi,
Ve ilk yudumda ağzımın yanışını,
Ve buna gülüşünü,
Ve aldığım ilk yudumun tadının,
Hâlâ damağımda oluşunu anlattım.
Ve o gün,
İçim içime sığmadığını
Ve o geceyi,uykusuz sabahladığımı,
Ertesi gün saat beşi,
Sabırsızlıkla bekleyişimi,
Ve seninle buluşuncaya dek,
Kalbimin atış sayısını bile,
Anlattım mısralarımda,
Ama yinede bir şey eksik,
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

Hani o sihirli sözcüğü,
Seni seviyorum deyişini,
Aşkımızın ve o doyumsuz sevginin,
Başladığı anı anlattım,
Hani benden de bekliyordun,
Ve ben bir türlü,
O sihirli sözcüğü söyleyemiyordum,
Dilim tutulmuştu âdeta,
Oysa kalbimin ritmi,
Milyonlarca defa,
Seni seviyorum diye atmakta.

Oysa sensiz geçen,
Her anımda kullandığım o sözcüğü,
Söyleyemiyordum,
Haykıramıyordum nedense.
Ve sonra ancak; Ben de seni,
Diyebilişimi anlattım,
Ve sonra binlerce defa,
Bıktırırcasına,seni seviyorum,
Seni seviyorum,seni seviyorum diye,
Yüzüne haykırışımı anlattım mısralarımda,
Ama yine de bir şey eksik,
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

Ve artık,
Farklı yaşanıyordu zaman,
Farklı doğuyordu güneş,
Ve her şey,
Bambaşka anlam taşıyordu,
Artık ben kendimi,
Bende yaşayamıyordum,
Bir bedende yaşayan,
İki ayrı ruh gibiydik âdeta.
Ve ben kelimesini,
Silmiştim artık sözlükten,
Ve biz hanesini;
Kendi öz bedenimde yaşayışımı anlattım.

Artık biz vardık tüm yaşamda,
Her kaldırımda,her sokakta,
Her kafede,her sahilde biz,
Bir gülün taşıdığı,
Her anlamda biz vardık.
Ve özümüzü ölümsüzleştiren,
Resimlerde biz,
Bizi sonsuz yaşayışımı anlattım mısralarımda,
Ama yine de bir şey eksik,
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

Bir şey eksik,
Bir şey eksik fidan boylum,
Hani damarda kanın,
Hani bedende ruhun,
Eksikliği gibi,
Hani çocukta ismin,
Aşta tuzun,kralda tacın,
hani gökte yıldızın,
Denizde suyun,yaşamda nefesin,
Eksikliği gibi bir şey eksik.
Bir şey eksik,
Ama ne?
Bulamıyorum...

Ve sonra;
Ansızın ve nedensiz,
Çekip gidişini,
Herşeyi bir kalemde çizip atışını,
Ve ardında bıraktığın enkazı,
Ve yalnızlığımı,
Ve çaresizliğimi,
Ve perişanlığımı,
Ve gözlerimden akan,
Damlaların sayısını,
Anlatamadım mısralarımda.
Hani insafsızlığını,
Hani vicdansızlığını,
Hani vefasızlığını;
Vefasızlığını yazamadım,
Yazamadım be vefasız,
Yazamadım,
Eksik kaldı mısralarım...