Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kıymetli Şaire;
Şiire ilk kıtada keskin bir giriş yapmış.
Özellikle
‘rengimle neşem küs’ dizesi dikkat çekici.
Bilindik renklerle ilgili olarak yapılan;
‘siyah bir örtü,
mavi bir ürperiş,
beyaz bir kefen,
sarı gül kokusu saçlar,
akşam kızıllığı’ imgelemelerinin yanı sıra
Daha az bilindik renklerle yapılan;
‘mercandan bahçeler,
inciden hayalleri
manolya yüz’ imgelemeleri şiire keyif ve renk vermiş.
Şiirde bu kadar renk zikredilmesine rağmen bir kez daha hatırlamakta yarar var. Şiirde ‘rengimle neşem küs’ denilmekte.
Bazen insan renkli kişiliği ile etrafını neşelendirir. Ancak keşke bir de o neşe saçan kişinin iç dünyasına ulaşılabilse. O iç dünyada ne acılar yaşanmaktadır. Hem de bir başına.
Bilmiyorum. Şiirin not kısmı renkle neşenin barışmasını sağlayacak bir ipucu mudur?
‘…
tek bir kelime
tek bir hece
"AŞK "
bir mum titreyişi
bir iksir...
eğer olmazsa kalbinde
kalbin eksiktir....’
Kaleminize sağlık. Şiir gibi bir şiir okudum. Saygılarımla.
Nasıl kırgın, nasıl dargın
Karşı dağın dumanı bile aynı bacadan tüter bu şiirde... Yüreğinize sağlık güzellik, çok güzeldi. Tebrikler, sevgiyle, teşekkür ederim...
Aşağıdaki gazeli dinlerken okudum şiiri...Ahmet KIRMIZI Beye de teşekkürler.Şiire gelince tek kelimeyle harika...mercandan bahçeler,inciden hayaller....bir yanın konuşmak istemesi bir yanın susması...vallahi eksiği yok fazlası var.Duygu pınarınızdan damlalar eksilmesin.Kutlarım...
ben size bir eski şarkı buldum benden bu kadar efendim
her şey gönlünüzce olsun
Tebrik ederim.
bir akşam kızıllığı
bir eylül rüzgarı
bir eski şarkı...
dizelerinde yoğun olarak gördüğüm sembolizmi, diğer mısralarda esinti halinde okudum.
Yüreğinize sağlık.
Aşk, bir çok yönü ile özetlenmiş gibi.
Hele ki iksir sözcüğü
şiirin tüm sözcüklerini
kendi içinde barındırmış.
Kutlarım yüreğinizi!
Beğeni ile okuduğum güzel bir serbest vezin şiir okudum
Eksiğinin farkında şiir...
Ama yetmiyor işte...
O eksiğin nedeni anlamadıkça!
İçli ve etkiliydi..
Tebrikler Nebile Hanım..
Güzel şiirinizi beğeniyle okudum kutlarım efendim saygılar sunuyorum
Yüreğinize sağlık, beğeni ve taktirle okudum saygılar
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta