Bir Sevmek Bin Defa Ölmek Demekmiş

Bir gün
Belki çözülür de dilim
En olmayacak anda
Suskunluğunda kaybolur kelimelerim
Öfke nöbetleri sona erdiğinde
Gelenin

Kimbilir
Tüm kötülükleri kilitlerim belki de
Ninemden kalmış bir dolaba

Oysa ben
Kuzguni bakışlarda kaybolmuştum
Bir sabah vakti
Bahçe kapısında karşılamıştım
Ta uzaklardan geleni
Telaşla koşturmuştum
Nasıl da titriyordu bacaklarım
O bilmemeliydi

Ya ellerim
Nereye saklayacaktım
Ellerimi
Coşup taşıyordu gözlerimden
Okyanusları kıskandıran bir sevgi
Bakışlarıma da ambargo koyamam ki
Değil mi

Hangi katta durmuştu kalbim
Bilmiyordum
Hangi kurşunla vurulmuştu yüreğim
Anlamıyordum
Meğer yalanmış sözleri
Ölesiye acıdım
Gördüm ki
Bu son selamıymış aşkın

Kaç gecenin ahı düşmüştü kirpiklerine
Ve
Kaç akşam kurban edilmişti
Dağların eteklerinde
Bayram sabahlarını mateme boyayan
Gel-gitlerde
Sayamadım

Şimdi
Viran durakların izbelerinde
Gölgelerin dansına karışan
Kaçak bir yolcuyum
Öncesi ve sonrası belli olmayan
Yaz akşamlarında

Anladım ki
Bir sevmek
Bin defa ölmekmiş

Eylül GÖKDEMİR... 10.08.2009