Demek ki; Bazen söylenenler doğru çıkıyormuş, tam onikiden vuruyormuş söylenenler... Hani yalan desem inanacaklar yalan olduğuna, ama gercekti işte söylenenler..
Demek ki; Gerçeklerden kaçış yokmuş, o yüzden çırpınmanında bir anlamı kalmıyordu.. Dedim ya yalan desem inanacaklar ama gerçekti işte..
Bir rüya da böyle bitiyordu daha başlamadan...
İşte böyle bir zamanda daha da belli ediyordu kendini gökyüzünde yalnızlık, nedendir bilmem gökyüzü hâlâ aydınlıktı benim için...
Yıldızlar senfonisinde bir türkü söylüyordu ay ışığı bana...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta