Bir Sevgi Şiiri - İbrahim Ethem Uzun

Konusuyor komsular
Sevdigim an onu

Sanki ben
Ben yaratmisim sevgiyi
Ve kesfetmisim onu

Sanki ben
Ben gulun yapraklarina
Cizmisim onu

Sanki ben
Ben havada ucan kusa
Ogretmisim onu

Ve ben
Bugday tarlalarina
Ekmisim onu

Ve ben
Deniz sularina
Bosaltmisim onu

Sanki ben
Ben parlayan ay gibi semaya
Asmisim onu

Komsular konusuyor
Sevgiyi kanima katinca
Veya onu aninca

Sanki ben
Sevginin kendisi
Ve annesi
Ve kizkardesi

Bu bekledigim sevgi
Bu gelen sevgi
Cok cok farkli

Butun tanidiklarimdan
Farkli
Butun okuduklarimdan
Farkli
Butun duyduklarimdan
Ve gorduklerimden

Bilseydim
Onun bir cesit uysturucu oldugunu
Baglanmazdim

Bilseydim
Tehlikeli pencere oldugunu
Acmazdim

Bilseydim
Onun kibrit copu oldugunu
Yakmazdim

Bana elini acip geldiginde
Onu reddetseydim

Beni oldurmeden once
Onu oldurseydim

Bu sevgiyi goruyorum
Gece gunduz
Perdelerimde
Defterlerimde
Kokumda
Ruhumda

Onu goruyorum
Golgemde
Islenmis hislerimde

Eger
Haber verselerdi
Icinde yaramaz cocuk oldugunu
Girmezdim
Cunku o
Terkettigimde kalbimdeki
Cami kiracak

Eger
Haber verselerdi
Atesi dovdugunu
Bir iki dakikada
Esyalari tersine cevirdigini
Ve boyadigini duvarlari
Bir iki dakikada
Kirmiziya
Maviye
Onu kovardim

Ey degerli dilberim
Seni sevdigimde
Doganin benden razi oldugu

Bu en guzel yasadigim sevgi
Bu en kiymetli yasadigim sevgi

Bana misafir geldiginde
Gullerden ona tac yapsaydim

Keske
Bana aglayarak geldiginde
Kapilarimi ona acsaydim
Kollarima alip
Onu opseydim
Onu opseydim