Gülüşüne vurulsa da adam
Bir rüyaydı gördüğü
Hayaller taşımıştı onu buralara
Damlalarla gelmişti
Yalnızlığıydı döktüğü.
Mevsimler gözlerinde coşsa da
Tutulamayacak ellerin hikâyesiydi bu
Ancak kelimelere sığınmış bir mutluluk
Bir avunma okyanusların yakalanışı
Bir tatlı teselliydi bu.
Gülüşü en güzel manzara olabilirdi
Kurumamış bir tabloda
Bir darbede beyaza boyandı her yan
Bukalemun hayaller kaldı
Yapraksız ağaçlarda.
Rüyalar bitmiştir
Gelen geldiği gibi gitmiştir
Lavlar coşmuş, denizler kabarmıştır
Yanardağlar, sakinleşmiş
Kendi sıcaklığında erimiştir.
Yalnızlık horoz sesleriyle başlar
Bitmeyen hayaller toprağa gömülmüştür
Bir sevda yeşermeden
Her gece gibi
İşte bu gece de ölmüştür.
Kayıt Tarihi : 24.1.2009 02:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
namık cem
TÜM YORUMLAR (1)