Bir Sevdadır Amasya'm Şiiri - Sadık Doğan

1.

Dağlarında mı kök saldın bilmem
Yalnız, uyuyan, sürgün şehrin?
Belki biraz uzak, biraz terkedilmiş
Tarihin hangi çağında, bu mistik dem
Kokusu mu sinmiş suyuna Şirin'in?
Söyle, kuru sıcak rüzgârının sesi
Ferhat'ın alınterinden midir, neden?

2.

Göbeğinde bir çıbancasına büyümüş
Yorgunluğunun simgesi, Amasya Kalesi.
Her gelen bir çukur açmış toprağına
Her giden yaralarını kanatmış.
Namusunu, dostluğunu kendine saklamışsın
Kırkı birden evliyaların, toplanmış başına
Ağıtlar yakmak için, senin hiç yaşamamış naşına.

3.

Güneş, neden uzak böyle Tanrım
Çıksam şu doruklara feryadımı duyurur muyum
Acır mı bana?
Günahım ne, ne günah işledim Allah'ım
Kadrim kıymetim neden bilinmez
Söyle, söyleyin bana?

Hangi hükümdar, hangi padişah,
Kim parçaladı ovaları mı?
Coğrafyası bozuksa bir şehrin,
Ne hükmü kalır
Tarihte yankı bulan nal seslerinin?

4.

Şehzadeler şehriyim ben,
Bu güne bu gün, böyle anılırım.
Yazılan her kitapta adım geçer benim
Söylenen her sözde bahsim.
Bir yanım Osmanlı sancağı
Öbür yanım Hitit ocağı.
Nelere tanığım nelere, bir bilsen,
Çözülse de dilim, anlatsam bir bir.
Yoo, hayır! İzin vermez buna yıldızlarım.
Bozulmasın diye büyüsü
Terketmez beni tanrılarım.

Mahzunluğum garipliğim
Bu yüzdendir.
Bir gün konuşacak olursam eğer,
Yeniden savaşa tutuşur, dünden bu güne
Hançerimde dalgalanan bayraklarım.
Yoo, hayır! İhanet edemem son sevdama.
Onunla yaşamaktayım en mutlu yıllarımı
Ata’mın yadigârıdır,
Ay ve yıldızında namusum saklıdır.

13.08.06