Bir Sevda Uğruna Bir Güneş Battı

BİR SEVDA UĞRUNA BİR GÜNEŞ BATTI

Olmadı dünyada yerim, mekânım,
Kısmetim diyardan diyara attı.
Olmadı arkamdan yola bakanım,
Her ayrılık, beni başka ağlattı.

Her yolun menzili gurbetim oldu,
Her vuslat arzusu hasretim oldu.
Her zaman gözyaşı kısmetim oldu,
Ayrılık, aşıma zehrini kattı.

Hedef oldum, her atılan oka ben.
Her yolun sonunda çıktım yoka ben.
Ağladım, yallara baka baka ben.
Yıllar saçlarımı böyle ağarttı.

Her adımda ayağıma taş geldi,
Her sevinçte gözlerimden yaş geldi,
Körpe yaşta ayrılığa tuş geldi,
Ömrüm, tadılmamış acılar tattı.

Gölgede, üstüme gün düştü, benim,
Ayrılık bahtıma bin düştü, benim.
Kokladığım güle kan düştü, benim,
Yaşanmamış dertler bende boy attı.

Suların aksinde gördüm kendimi,
Rüzgârla aradım, durdum kendimi,
Gecelere kurban verdim kendimi,
Gündüzler dünyamı yıktı, kararttı.

Ömrümün her günü ahu-zar oldu.
Hicranlı geceler bana yar oldu,
Gönlüm acılarla bahtiyar oldu,
Her arzum, sonunda eleme çattı.

Son çare urganın ucunda kaldı,
Sultanın sihirli tacında kaldı,
Kurtuluş, tılsımın gücünde kaldı,
Bir sevda uğruna bir güneş battı.

Berlin – 2000

Abdulkadir İNALTEKİN