Bir Sevda Rüyası Şiiri - Ensar Cevval

Ne zaman sevdalanırsam birine
tatlı bir sızı gibi ellerim karıncalanır,
kelimeler dudaklarımda büyür
özlemle atılmayı beklerken dudaklarımdan
sonra buz olup avuçlarıma dökülür.
Bazen, aynalar, kızgındır bakışlarıma
bu kadar da süslenmek mi olur dercesine
Yürürken, yalpalıyorum böyle zamanlarda
sinsi gülüşmeler olur etrafımda, utanırım
aşık yürüyüşüymüş; öyle duydum arkadaşlarımdan.
Ne zaman sevdalanırsam birine,
arnavut taşlı kaldırımlar adımlarımı kıskanır
büklüm büklüm kıvrılırken ayaklarıma.
Gül, dalından kopup yayılırken avuçlarıma
sevdanın sıcaklığı yayılır sinsice damarlarıma,
tıpkı elini tutarken yüreğimi sallayan yel gibi.
Ne zaman sevdalanırsam birine
kaleme, kağıda dökerim söyleyeceklerimi
sonra okurum kendimce yazdıklarımı
''Ey sevgili! ne sen öl benim için, ne de ben
ne sen kör ol ağlamaktan, ne de benden iste
adımıza iki çukur kazılsın etrafı mermersiz
ne sen yat içine soluksuz, ne de ben
birinde çiçek yetiştirelim adı sen olsun
en güzel kokuların havada asılı kalsın
ince bir esinti yayılsın senden etrafa
bütün nefesler kokunla serfinaz olsun.
diğeri, aşıkların, buluşma yeri olsun.''
işte yazdım avuçlarımda tutabildiklerimi.
İki kelime daha vardı ya, dudaklarımda
birini, ellerini tutarken damağımda erittim
öbürünü, yani seni, yüreğimde hapsettim.
Ne zaman sevdalanırsam birine
geriye dönük pişmanlıklar bırakmam
ne kırık bir kalp, ne de bir intizar
ne son bir el sallayış vardır arkamda
ne de bir dudak izi yanaklarımda
kağıda dökerim söyleyeceklerimi
sonra okurum kendimce yazdıklarımı
çekerim başıma yanlızlığımı soğuk odamda
bir meçhule dalıp sevgiliyi ararım rüyalarımda.
Çamlıca-İstanbul 2003