Bir sevda masalıydı

bizimkisi bir sevda masalıydı,
bir küçük merhabayla başlıyan,
geçtikçe zaman, alışılan,
lkimiz içinde birbirinden vaz geçilmez olan,
son yıllarda başıma gelen, en güzel şeydin,
içimde nefis melodiler üreten, sanki,
içli bir neydin.
imreniyordu çevremiz bize,
hatta bazıları hasetle bakıyordu,
bu derin sevdamıza.
gel zaman git zaman,
büyüdükçe büyüdü sevdamız,
sığmaz oldu yüreklere..
güveniyorduk birbirini sevgiyle
kavrıyan bileklere..
düşünürdüm bazen ,
sakın bu bir düş olmasın diye,
sevgiyle bakan gözlerin sorardı hep
bu kuşku niye ?
Rabbim vermişken bize ömrümüzün
en güzel hediyesini,sevgi diye,
sevdik doyasıya ben seni, sende beni,
diller hep sevda dedi, aşk dedi,
ama kem gözler çekemedi bu masalı,
birgün kuşku düştü,sarsıldı güvenler,
hissettikçe bunu,alkış tuttu bizi çekemiyen eller
zaman zaman buz gibi esti yeller,
masal bu ya,.. hissedince bunu,
iyi yürekli bir peri,
melteme çevirdi o buz gibi esen yeli,
kadın sevdalı ve deli,
sevdiği adamsa, ondan bin kat deli
iki deli bir araya geldiler,
verip el ele, her güçlüğü yendiler,
masalın sonunu mutlulukla dillendirdiler..
gökten üç elma yerine
huzur, güven, sevda, sonsuz aşk düştü.
onların sevdası, dudaklarda
kalacak, sonsuz bir gülüştü...

GÜLEN