Çarelerin Çaresiz Kaldığı An Bu An Olmalı!
Şu An Yaşadığım Öyle Kötü Bir Duygu ki Bu, Sanki Kendi Ayaklarımla İdam Sehbasına Çıkıp İpi Kendi Ellerimle Boğazıma Geçiriyor Gibiyim!
Başkalarının "Mutluluk" Diye Adlandırdığı Şeye Ben Gözlerimden Kanlı Yaşlar Akıtarak Çaresiz Adımlarla Yürüyorum!
Neler Hayal Etmiştim Neleri Yaşıyorum!
Neden'lerin, Niçin'lerin ve Keşke'lerin Amansız Sesleriyle Adeta Sağır Oluyorum!
Şimdiye Kadar Aldığım Hiç Bir Karar Bu Denli Ağlatmamıştı Gözlerimi ve Hiç Bir Hüzün Bu Kadar Kanatmamıştı Yüreğimi...
Anlaşılmayan Anlaşılmazların İçimdeki Anlamsızlığını Anlayamıyorum...
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Sevdiğim tek insana canımın yarısına yazılmış bir yazı.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta